Miasto Bogatynia powstało ze starej łużyckiej wsi łańcuchowej Rychłów, usytuowanej wzdłuż rzeki Miedzianki, prawego dopływu Nysy Łużyckiej. Interesującym walorem architektonicznym, przeważającym na terenie miasta i okolicznych wsi, jest zabudowa łużycka o konstrukcji zrębowo-słupowej, charakterystycznej dla architektury XVII i XVIII wieku.

Pierwsza wzmianka o Bogatyni ukazała się w 1262 roku - wieś rozwijała się sukcesywnie i umacniała swoją pozycję przede wszystkim dzięki usytuowaniu w pobliżu ważnych szlaków handlowych. W XVII wieku była niewielkim skupiskiem tkactwa chałupniczego, a w drugiej połowie XIX wieku znanym już ośrodkiem włókienniczym.

Końcówka XIX wieku zaznaczyła się rozwojem przemysłu ciężkiego - górnictwa. Powstały wówczas pierwsze kopalnie głębinowe, a na początku XX wieku odkrywkowa kopalnia „Herkules"), z czym wiązało się uruchomienie pierwszej elektrowni (w obecnym budynku Bogatyńskiego Ośrodka Kultury).

Po zakończeniu II wojny światowej i przyłączeniu Dolnego Śląska do Polski nadano Bogatyni prawa miejskie i rozpoczął się, po 1958 roku bardzo dynamiczny rozwój miasta związany z budową największej wówczas w Polsce i Europie elektrowni cieplnej o mocy 2000 MW oraz rozbudową odkrywkowej kopalni węgla brunatnego. Skutkiem tego był napływ ludności - budowniczych tych zakładów i ich rodzin - oraz szybki rozwój handlu, transportu i budownictwa mieszkaniowego.

W latach siedemdziesiątych do Bogatyni włączono sąsiadujące wsie: Zatonie i Trzciniec, na terenie których usytuowana jest elektrownia i kopalnia.